Zowaar, weer werkend internet...!

Eindelijk, ik kan een vervolg typen! Na dagen treinen en een verblijf op een geweldig eiland waar wel wifi was, maar van een categorie waar mijn geduld niet tegen bestand is... waar was ik gebleven...gelukkig heb ik mijn opschrijfboekje ook nog...dus ik blader even terug..

Na 3 dagen Moskou, met aan het slot nog een heerlijke middag Gorkipark waar wij onze behoefte aan romantiek helaas moesten bedwingen, je beseft weer hoe vrij en fijn Nederland op dat gebied is..... de trein!!
Bewust gekozen om het eerste stuk Mskou-Irkutsk aan 1 stuk te reizen, niet alleen omdat we het lastig vonden om ertussen iets leuks te vinden op redelijke afstand van de de spoorlijn, maar vooral ook voor de echte lange-treinreis-ervaring. We zaten in de echte Transiberie Express!, van Moskou naar Vladivostok, de langste spoorlijn/treinrit ter wereld. Moskou-Irkutsk is hier ongeveer de eerste tweederde van, 75 uur!
Het was echt geweldig.. we hadden zeer geluk met ons reisgezelschap (4persoonscoupe): een Russische oma met kleinzoon van 7 jaar (ook tot aan Irkutsk). Oma snurkte slechts licht, werd gemakkelijk overstemd door de trein, op het geschommel waarvan wij beiden zeer goed sliepen. Sowieso veel geslapen. Gelezen, de Yathzeecompetitie flink op gang geholpen (helaas kent tot nu toe geen enkele van onze reisgenoten het spel, ze snappen wel allemaal meteen dat het doel 5 dezelfde stenen is en leven flink mee in alle talen..), Toepcompetitie opgestart, rondwandelen in de trein en naar buiten kijken: bomen bomen bomen bomen bomen bomen bomen. En meer moois. En eten en drinken natuurlijk. Helaas wordt de restauratiewagen bevolkt door twee Russische Heksen, die alles verbieden wat mogelijk is, zo ongeveer inclusief daar zitten en wat bestellen. Jammer want het is zo'n prachtige wagen uit vervlogen tijden (de rest van trein is zeer modern, wat erg fijn is).
Maar gelukkig hadden we inkopen gedaan, en is daar de Samowar!, de tank met altijd heet gekookt water. We kunnen inmiddels geen noedel meer zien. Elke paar uur stoppen we, en op de perrons staan altijd handelaartjes met de lekkerste dingen. Zo zit je opeens een gerookte vis schoon te maken in een treincoupe; oma vond het duidelijk de normaalste zaak van de wereld.
Het personeel van de trein zelf is gelukkig wel vriendelijk, inclusief een Vrolijke Frans (echt naam: Vassily), die wat Engels kan er er graag nog een paar woorden bijleert.
Oma is niet zo communicatief, maar kleinzoon Valera des te meer, en ons Phrasebook Russisch komt in de naastgelegen coupe ook van pas. Russin die net terug is uit Turkije, en onze meegenomen stroopwafels beantwoordt met Turks Fruit!
De tijd verdwijnt tijdens de reis..letterlijk en figuurlijk, want zo ongeveer elke halve dag springen we naar een uur later. Buiten althans, want in de trein (en ook op alle stations in het hele land!) is het altijd Moskoutijd! Zo kan het in de trein 5 uur smiddags zijn, en buiten al donker.. (terwijl als je gewoon lokaal neemt, in het hele lang heerlijke lange zomeravonden zijn..godzijdank!)
We proberen dus steeds vroeger naar bed te gaan..korte dagen..lange nachten..en we krijgen en er geen genoeg van..gek genoeg..

(pauze voor rugstrek (Mongoolse krukjes zijn klein) en kopje thee..)